Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

17 ΦΥΤΕΜΕΝΑ ΔΩΜΑΤΑ ΜΕ ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉΣ


17 φυτεμενα δωματα με υψηλη τεχνολογια
είναι το μελλον της πρασινης αρχιτεκτονικής
Τα τελευταία 15 χρόνια φυτεύουμε  στις ταράτσες. ;Στην θέση του άγονου γκρίζου υπάρχει πράσινο με υψηλή αισθητική, χώρος που μαζεύονται οι παρέες, συγκρατούμε το νερό τις βροχής , γεμίζουμε γειτονιές με χρώμα, αρώματα, χαμόγελα, πεταλούδες και κότσυφες τα άγονα, εχθρικά  , αποθήκες κεραιών πλέον είναι χώρος όπου οι κάτοικοι βλέπουν τα αστέρια , τις γύρω κορφές , την θάλασσα στον ορίζοντα. Η Φύση δεν είχε θέση στις στέγες μας ενώ τώρα μαινει δυναμικά δροσιζοντας το σπίτι και δημιουργώντας κηπους και μπαχτσέδες .Το φιλτράρισμα των ρύπων, καθαρισμός του αέρα του περιβάλλοντος, τον έλεγχο των όμβριων απορροών, η  απορρόφηση  ήχου και πολλά άλλα  καλά  όλα παράγοντες που επηρεάσουν την ποιότητα της ζωής μας.  Μια φυτεμένη στέγη είναι στέγη υγείας
 Δείτε αυτά τα 17 παραδείγματα εξοχών παρεμβάσεων και ελπιζουμε το δικό μας με το ιδρυμα Νιάρχου στον Ιππόδρομο


Acros Φουκουόκα , στη Fukuoka City, Ιαπωνία. 35.000 φυτα, 76 είδη - και καλύτερη θέα της πόλης από το παράθυρο του γραφείου.


Έκθεση Τέχνης και το roof garden Αίθουσα - Βόννη, Γερμανία.


Σικάγο Δημαρχείο 



Ακαδημία Καλιφόρνιας των επιστημών (SF) καλύπτεται από λόφους



Το Κέντρο Pennsylvania State University για την πράσινη στέγη   είναι χώρος ερευνας



Marriott Hotel, Victoria, ΒΑ. Κρατώντας ένα υπόγειο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων δροσερό το καλοκαίρι -ζεστό το χειμώνα.




εδώδιμος κήπος



Οροφή του900 North Michigan Avenue, Σικάγο . 


Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Nanyang (Σιγκαπούρη),


Τορόντο Βουνό Coop .
Η Waldspirale στο Darmstadt, Γερμανία, είναι όλα σχετικά είναι μοναδική. Δεν μοιάζει με κανένα κτίριο που έχετε δει ποτέ. 




Turfed στέγη κοντά Gol, Νορβηγία . 



Δημόσια Βιβλιοθήκη Βανκούβερ, Καναδά . 



Η προτεινόμενη για το χωριόHeden , ένα νυσταλέο cityblock στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, έχει περισσότερες σα χωριο Ηοbbit


του 2007 Fit 2 αίθουσες συνεδριάσεων στη Νέα Υόρκη 














Συνεδριακό Κέντρο Βανκούβερ,

17 LIVING ROOFS: THE HIGH TECH GREEN FUTURE OF ARCHITECTURE

We’ve always thought we had roofs covered. They had to be barren, hostile places the rain and the wildlife slid from before they could do any damage. Nature had no place on our roofs. Except…we couldn’t have been more wrong. A green roof may required a little extra engineering behind the scenes, but it’s far better than its non-living counterparts forregulating house temperature, filtering out pollutants, scrubbing the surrounding air, controlling stormwater run-off, absorbing sound and many more factors that impact our quality of life. A green roof is ahealthy roof.
Green design is an enormously popular trend in modern architecture. Take a look at these 17 examples – some in place today, and others still on the drawing board. We may have got it wrong in the past, but we’re certainly making up for lost time…







5 σχόλια:

  1. http://oikologein.blogspot.gr/2012/06/blog-post_16.html
    Πράσινη "πάνω" πόλη ….




    Σε μια αναφορά του γεωτεχνικού Κώστα Τάτση, σχετικά με τα «φυτεμένα δώματα», http://taratsokipos.blogspot.gr/2012/06/17.html επιβεβαιώνουμε την ύπαρξη μιας δυνατότητας που ξεπερνάει κάποιες απλές λειτουργίες …. Ο συντάκτης της αναφοράς μιλάει για τη βελτίωση της αισθητικής του αστικού τοπίου μέσω των ταρατσόκηπων, για τις αντιπλημμυρικές λειτουργίες τους, για την επανένταξη της φύσης στον αστικό χώρο και την επανοικείωσή της από τους «αστούς», για την απορρύπανση και την σχετική απόσβεση των θορύβων. Το σημαντικότερο όμως είναι το ότι πέρα από τις παρέες των κοτσυφιών στις νέες αναβαθμισμένες στέγες, μιλάει και για τις ανθρώπινες παρέες που μπορούν να εισπράξουν ποιότητα ζωής . Και με αυτό τον τρόπο ανοίγει την όρεξη για μια άλλη προβληματική, για μια «πράσινη» ή «οικολογική» ή όπως-αλλιώς – πέστε-την - πόλη….



    Η «Καταστασιακή Διεθνής» υποστήριζε μια ενιαία αστική ανάπτυξη σε πυλωτές, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να διασώσει πολύτιμο επιφανειακό χώρο για τους χρήστες της πόλης…Πριν από αυτήν η Λεκορμπυζιανή λογική της τρισδιάστατης αστικής ανάπτυξης – σε ύψος αλλά και σε βάθος(υπογείως) – ενεργοποιούσε μια πιο σκληρή εικόνα και επέβαλε ως οικιστικό κύτταρο την "μεμονωμένη πολυκατοικία", αλλά πάντως είχε τον ίδιο γνώμονα, δηλαδή την αύξηση του διατιθέμενου επιφανειακού χώρου για τους πολίτες… Αντίθετα με τις δύο αυτές λύσεις, μια πρακτική πρασινίσματος των ταρατσών σε συνδυασμό με την προώθηση της συνοχής τους και με την οργάνωση της προσπελασιμότητας των πολιτών, θα οδηγούσε τελικά σε μια «Πάνω πόλη» με σημαντικές λειτουργίες και εξυπηρετήσεις, ανάλογες ή και υπέρτερες από αυτές του επιφανειακού, «γειωμένου» χώρου…

    Ένας υπέργειος ελεύθερος χώρος, που θα αποσυμφορούσε ιδιαίτερα πυκνοδομημένες περιοχές , θα πατούσε πάνω σε ορισμένες προϋποθέσεις δομικής ασφαλείας, θα προϋπέθετε εργασίες για τη συνένωση ταρατσών, για τη προσπελασιμότητα των πολιτών από νέες διαδρομές και – κυρίως και προπάντων - για το σεβασμό της ατομικής ζωής των κατοίκων του υπόροφου ή «υπο-κείμενου» χώρου…

    Δεν έχω δει ούτε έχω διαβάσει τίποτε για ένα τέτοιο ενιαιοποιημένο-υπέργειο ελεύθερο χώρο - όμως είδα κάποτε στη Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, έναν επίγειο , ενιαιοποιημένο ελεύθερο χώρο, που προέκυψε από την συναρμολόγηση των ακάλυπτων χώρων κάποιων πολυκατοικιών…Το συγκεκριμένο μικροτοπίο , εμπνευσμένο από κάποιες ιδέες της εποχής Τρίτση, δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερα εντυπωσιακό : Όμως η αίσθηση της ελευθεριότητας , του αερισμού και της από-ασφυξιοποίησης του πολίτη από τη τυραννία των τοίχων και των εμποδίων , ήταν πραγματικά απαράμιλλη….

    ΥΓ. Σκίτσο του Λε Κορμπυζιέ για την ανάπλαση του κέντρου του Παρισιού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλοι μου Κώστα και Παναγιώτη,

    Παίρνω θέση στα μειλ σας που πιστεύω ότι είναι παρεμφερή και σχετικά.

    ·Είμαι ΆΝΘΡΩΠΟΣ και θέλω να ζω στα μέτρα μου και με βάση αυτά που έχουν
    καθορισθεί από τους προγόνους των Ευρωπαίων που έζησαν στον Χρυσό
    αιώνα, την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό.

    ·Δεν μπορώ να με φαντασθώ να μαζεύω φράουλες με το καλαθάκι μου σε ύψος
    50 μέτρων αιωρούμενος στον μολυσμένο αέρα.

    ·Οικτίρω τους ειδικούς που αδιαφορώντας για το οιοδήποτε κόστος (
    κεφάλαια , πόροι, ενέργεια , νερό κλπ ) λογχίζουν τον ουρανό με τα
    κατασκευάσματα που βλέπομε και των οποίων ο μόνος σκοπός είναι να
    ξεπεράσουν τον προηγούμενο.

    ·Τι θα γίνουν αυτά όλα όταν μετά 80-100 χρόνια θα είναι σκελετικά
    κουφάρια απαξιωμένα τεχνικά? Έχετε δεί τοπία στη Ντόχα και το Ντουμπάι
    .......πόσο ανθρώπινα και ανεκτά είναι?

    ·Το περιβάλλον όμως και το τοπίο θα έχουν αλλοιωθεί και καταστραφεί
    ανεπιστρεπτί.

    ·Το επίγειο φυσικό τοπίο ΔΕΝ μπορεί σε καμιά περίπτωση να αντικατασταθεί
    από ιπτάμενους , κάθετους, ελλειπτικούς , πλέοντες , σκαλωτούς κ.ά.
    κήπους.

    ·Μην κάνομε τις λύσεις ανάγκης αυτοσκοπό αλλά καλύτερα να περιορίσομε
    τις ανάγκες μας διότι σε λίγο ο καταστρεμμένος πλανήτης δεν θα είναι
    αρκετός να μας φιλοξενεί.

    ·Μήπως αντί να καταστρέφομε το Θεϊκό, πρέπει να το σεβαστούμε και
    αρχίσομε να ζούμε σε λαγούμια και υπόγειες πόλεις?

    ·Μήπως και στα .....μέγαρα που θαυμάζετε δεν υπάρχει άλογη και ανάλογη
    σπατάλη ενέργειας , τεχνητός αερισμός και φωτισμός, ουδεμία ανθρώπινη
    επαφή με το περιβάλλον ( πλην ίσως θέας ), ενεργοβόρες πράξεις
    κατασκευής και διαχειρίσεως κοκ.

    ·Ο Ίκαρος μόλις ξεπέρασε την αντοχή των φτερών του κάηκε και έπεσε στη
    θάλασσα γιατί τόλμησε να ξεπεράσει το ανάστημα του και να κοιτάξει το
    Θεό όπως και οι κάτοικοι της Βαβέλ που θέλανε να φτάσουν στον Θεό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Γιάννη,

    Πιστεύω πως το θέμα εξαρχής το ''λοξοκοίταξες''. Δεν θα κατάλαβες ότι
    συμφωνώ
    με τα γραφόμενά σου, ευρύτερα βέβαια και όχι έτσι στενά και συγκεκριμένα.
    *Με 2 λόγια:*

    *1. Πύργοι. *Έστειλα τα slideς με τους ''ξεσαλωμένους'' πύργους και με
    την σημείωση
    *''Δέστε τι γίνεται από πύργους...'' *
    που φανερώνει ότι το θέμα πράγματι ξεφεύγει.
    Καλό όμως είναι να υπάρχει αυτή η πληροφόρηση και ανάπτυξη προβληματισμού,
    ιδιαίτερα προς τους νεώτερους εξ ημών, που θα ζήσουν ένα κόσμο
    διαφορετικό από τον δικό μας.
    Καθένας οφείλει να βάζει τα προσωπικά του όρια στην ομορφιά και την
    υπερβολή,
    και να αντιμετωπίζει τις εξελίξεις με σκεπτικισμό και κρίση.

    *2. Ταρατσόκηποι.* Το θέμα είναι κάπως διαφορετικό και γενικότερο:
    2α. Στα ήδη χτισμένα, *καλό είναι να πρασινίσει* ότι μπορεί ακόμα να
    πρασινίσει.
    2β. Σ΄ αυτά που ΘΑ χτιστούν, από όμορφα έως εξαμβλώματα,
    *βεβαίως και πρέπει εξαρχής να προβλεφθεί* άπαν το δυνατό πρασίνισμα.
    Αυτή είναι η ιδέα και αυτήν πασχίζουμε να διαδώσουμε

    *3. Συμπέρασμα.* Αναφέρεσαι ''στα .....μέγαρα που θαυμάζετε'' ...
    Ασφαλώς και δεν τα θαυμάζουμε, όπως καταλαβαίνεις, σαν μέγαρα. Σαν
    ταρατσόκηπους, ναι.
    Ασφαλώς και δεν πάω στη Ντόχα και το Ντουμπάι για να ξοδέψω πανωπροίκι,
    και να δω αυτά που φτιάχνουν, επειδή αυτοί έχουν πετρέλαια και γω όχι ακόμη,
    και επειδή αυτοί έχουν κυβέρνηση και γω όχι, εδώ και 10ετίες.
    Ήσουνα και στο συνέδριο του Βόλου για τους Μεσογειακούς,
    που τα είχα ξαναπεί για τις αειφορικές πόλεις.

    Αν είχα ανάγκη, φίλε Γιάννη, από τέτοιες υποδείξεις,
    θάπρεπε να πέσω από την κορυφή των πύργων...

    ΜΦΧ Panayotis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλτατε Παναγιώτη,

    Δεν το λοξοκοίταξα αλλά αναφέρθηκα στην σημερινή τάση της δημιουργίας
    πρασίνου επάνω σε κάθε επιφάνεια αλλά και την προσπάθεια να κατασκευάζομε
    συνεχώς και εντυπωσιακότερα , ψηλότερα, δαπανηρότερα κλπ. κτίρια.

    Την δική σου θέση για τις αειφορικές πόλεις και την προστασία του φυσικού
    τοπίου στα ανθρώπινα μέτρα επανειλημμένα την έχω διαπιστώσει. Αλλά πρέπει
    να μεταφέρομε αυτές τις ιδέες και στους νεώτερους που μπαίνουν στον χώρο με
    διαφοροποιημένες αξιακές κατευθύνσεις και επαγγελματικές επιδιώξεις.

    Γ.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. I like this blog and I will come back another time, I am waiting for the newest post again, bestari

    ΑπάντησηΔιαγραφή