Ιστορική αναδρομή φυτεμένων δωμάτων

Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ ΙΙ (600-562 π.Χ.) κατασκεύασε τους κρεμαστούς κήπους της

Βαβυλώνας. Οι κήποι αυτοί θεωρήθηκαν ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, λέγεται ότι κάλυπταν μια έκταση 1-1,5 εκταρίου (μετατροπή σε στέμματα) κτισμένοι σε αναβαθμίδες, οι οποίες είχαν 3,5 μ. πλάτος και 5 μ. ύψος και αποτελούσαν μια κυρτή κατασκευή (καμάρα) μεγαλύτερη από 20 μ. ύψος.

 Η ταράτσα, που είναι το βασικό στοιχείο όλων των σπιτιών σε χώρες με χαμηλή βροχόπτωση και ήπιους χειμώνες, ήταν πιθανόν πάντοτε η αποθήκη για φυτά σε γλάστρες. Αυτό είχε τη μορφή πυραμίδας με πατήματα σε ένα κυκλικό σχέδιο κατασκευασμένο με λευκό μάρμαρο και είχε πέντε ταράτσες φυτεμένες με δέντρα. Στην κορυφή του είχε ένα χάλκινο άγαλμα του αυτοκράτορα.

Εξίσου σημαντικές πηγές για τους πρώτους τεχνητούς κήπους, αποτελούν τα Ζιγκουράτ, τα οποία συναντώνται και αυτά στην περιοχή της Μεσοποταμίας και αποτελούσαν τις φυτοκαλυμμένες

κλιμακωτές εξέδρες πάνω στις οποίες έκτιζαν οι Βαβυλώνιοι τους ναούς και τα ιερά για να

λατρέψουν τους θεούς τους.

Έχει καταγραφεί ότι και ο Ιουστινιανός είχε εξώστες με φυτά περί το 500 μ.Χ. Τον 11ο

και 12ο αιώνα σε εκκλησιαστικά βιβλία απεικονίζονται και μερικά βυζαντινά παραδείγματα. Η Αναγέννηση έφερε ένα

ανανεωμένο ενδιαφέρον για τους 

οροφόκηπους, το οποίο επηρεάστηκε ίσως από την αναζωογόνηση του κλασικού πολιτισμού και της μόδας για την εισαγωγή φυτών.

Περί το 1400 ο Cosimo de Medici έκτισε έναν οροφόκηπο στη βίλα του κοντά στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Η μόδα επεκτάθηκε βόρεια. Στη Γερμανία ο Καρδινάλιος Johann van Lamberg (1689-1712) κατασκεύασε οροφόκηπους στην κατοικία του. Οι δημιουργίες παρέμειναν αργές μέχρι το 19ο αιώνα όταν ο Carl Rabbitz (1825-91), ένας εξέχων κατασκευαστής, παρουσίασε στο Παρίσι, στην Παγκόσμια Έκθεση του

1867, ένα μοντέλο του οροφόκηπου που είχε στο σπίτι του στο Βερολίνο. 

Εδώ για πρώτη φορά παρουσιάζεται ένας οροφόκηπος σε αστικό σπίτι της βόρειας Ευρώπης, σε μια περιοχή με κρύους χειμώνες και υψηλή βροχόπτωση. Η επίπεδη οροφή ήταν στεγανή στο νερό χάρη σε πατέντα του Rabbitz με βουλκανισμένη άσφαλτο. 

Στη συνέχεια το 1874 ο βασιλιάς Ludwig II έκανε μια μεγαλοπρεπή κατασκευή του οροφόκηπου του ο οποίος καλυπτόταν με γυαλί στο Μόναχο. Δυστυχώς δε χρησιμοποίησε την τεχνική του Radditz και η διαρροή του νερού ήταν εκτενής και γι’ αυτό κατεδαφίστηκε το 1897. Στη Γερμανία περί το 1890 οι αγροικίες καλύπτονταν

για λόγους πυροπροστασίας με μια στρώση φυτοχώματος πάνω στην οποία φύτρωναν διάφορα φυτά. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε και τον 19ο αιώνα.

 Η κατασκευή οροφόκηπων συνεχίζεται στην Ευρώπη, ενώ την εμφάνισή τους κάνουν τα φυτεμένα δώματα και στην Αμερική το 1930

στο Rockefeller Center. Στη δεκαετία του 1960 οι πράσινες στέγες γίνονται πλέον στη Γερμανία η νέα μόδα κι από κει εξαπλώνονται σε πολλές χώρες

.Σημαντικός σταθμός είναι το 1975 με την ίδρυση της FLL Forschungsgesellschaft landschaftsentwicklung landschaftsbau.

Μαζί με άλλες πανεπιστημιακές οργανώσεις μελέτησαν τα πάντα για τα δώματα, από τη βελτίωση του αστικού τοπίου, τη μείωση κατανάλωσης ενέργειας, την αποθήκευση του νερού της βροχής μέχρι την αρχιτεκτονική σχεδίαση ενός σωστού και αποτελεσματικού δώματος. 

Σήμερα το 16% των στεγών στη Γερμανία έχουν πρασινίσει Οι ταρατσόκηποι γίνονται επίσης πολύ δημοφιλείς και στην Αμερική, παρόλο που δεν είναι τόσο διαδεδομένοι όσο στην Ευρώπη. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, η Ελβετία, η Ολλανδία, η Ιταλία, η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Σουηδία και η Αγγλία, έχουν πολύ ενεργούς οργανισμούς που προωθούν τα φυτεμένα δώματα.Δυστυχώς η  ανάπτυξη των φυτεμένων δωμάτων στην Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ

αρχικό στάδιο. Τα φυτεμένα δώματα στην χώρα μας δεν είναι ακόμα αρκετά διαδεδομένες κατασκευές, με αποτέλεσμα να υπάρχουν χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα τσιμεντένιων ταρατσών ανεκμετάλλευτα, εγκαταλελειμμένα, χωρίς ουσιαστική χρήση και οι οποίες θα  μπορούσαν ύστερα από σωστή μελέτη, να μετατραπούν σε νησίδες πρασίνου και να αποτελέσουν σημαντικό ρόλο στην αναβάθμιση της ποιότητας του περιβάλλοντος 

πηγή :Διπλωματική εργασία Της Αντωνίου Αικ.