Ανάλυση του Vertical Forest του Μιλάνου με όρους υψηλής αρχιτεκτονικής
και βιοποικιλότητας.
Περίληψη:
Με
την επιτάχυνση της παγκοσμιοποίησης και της ανάπτυξης του ανθρώπινου
πολιτισμού, η αστικοποίηση οδήγησε τους ανθρώπους ζώντας σε έναν χώρο γεμάτο
βιομηχανικά υλικά τα οποία δημιουργούν σύγχρονες εικόνες, ενώ την ίδια ώρα
προκαλούν υψηλά επίπεδα κατανάλωσης ενέργειας και ρύπανσης. Τα αυξανόμενα
περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν ωθήσει τους αρχιτέκτονες να εξετάσουν την όλο
και πιο ασταθή σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τον φυσικό κόσμο και την
επιστροφή στην φύση. Ο στόχος αυτής της έρευνας είναι να εξεταστεί πως η
αρμονία μεταξύ αρχιτεκτονικής κα φυσικής οικολογίας έχει γίνει το κύριο ζήτημα
στο σημερινό περιβάλλον, προσπαθώντας να βρει μια ισορροπία μεταξύ της φύσης
και της πόλης. Σε αυτή την έκθεση, θα εξετάσω το πλαίσιο και το στοιχείο
«δέντρο» του vertical forest στο Μιλάνο της
Ιταλίας, το vertical forest ως έναν ζωντανό οργανισμό, την ανάλυση των αρχιτεκτονικών
δομών, την διεπιστημονική εξερεύνηση της βιωσιμότητας, τον μη-ανρθωποκεντρισμό
που ενσωματώνεται στα Vertical Forest, και την μετάβαση από τα «vertical forest» στην «πόλη δάσος». “ Η μετάβαση από
το «vertical forest» στην «πόλη-δάσος» και η
συζήτηση για την έννοια της «πόλης-δάσος». “ Από το «vertical forest» στην «πόλη-δάσος» ένας διαλεκτικός
προβληματισμός σχετικά με τις προθέσεις του Vertical Forest και του «δάσους», μία ανάλυση του
οικολογικού σχεδιασμού του «Vertical Forest» και η καινοτόμα ενοποίηση των
πολλαπλών η συζήτηση αφορά, την καινοτόμα ενοποίηση των vertical forests και των «δασών», και την κατασκευή μίας
πόλης, με πραγματικά υψηλής-πυκνότητας βιοποικιλότητα.
1. Εισαγωγή
Με την επιταχυνόμενη
παγκοσμιοποίηση και την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού, η αστικοποίηση
επέτρεψε στους ανθρώπους να ζήσουν σε έναν χώρο γεμάτο βιομηχανικά υλικά, που
έχουν δημιουργήσει σύγχρονες εικόνες, καθώς και υψηλά επίπεδα κατανάλωσης
ενέργειας και ρύπανσης. Τα αυξανόμενα περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν ωθήσει
του αρχιτέκτονες να εξετάσουν την σταδιακά ασταθή σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας
και του φυσικού κόσμου, όπου η επιστροφή στη φύση και η εναρμόνιση της
αρχιτεκτονικής με την φυσική οικολογία έχει γίνει βασικό ζήτημα στο σημερινό
περιβάλλον. Ο Brundtland πρότεινε ότι ο
σχεδιασμός των χώρων θα πρέπει να σχεδιαστεί ανταποκρινόμενος τις
περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές επιταγές. Πως λοιπόν επιστρέφουμε
στην οικολογία; Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν αριθμό ζητημάτων όπως η
οικολογική ποικιλομορφία. Πολλοί αρχιτέκτονες έχουν προσπαθήσει να βρουν μια
ισορροπία και σχέση μεταξύ φύσης και πόλης, για παράδειγμα, τον δέκατο ένατο
αιώνα, ο Howard
πρότεινε την θεωρία της ειδυλλιακής πόλης ως απάντηση στην περιβαλλοντική
ρύπανση λόγω της ταχείας αστικοποίησης της βιομηχανικής επανάστασης στην Αγγλία
(Howard, 2008). Σκεπτόμενοι
ότι περιβαλλοντικά ζητήματα συνέβαλαν επίσης στη βιωσιμότητα και την οικολογία
του σύγχρονου αστικού σχεδιασμού.
2.
Το
ιστορικό του Vertical Forest και το
στοιχείο «δέντρο».
Η τρέχουσα πορεία εξέλιξης
της ανθρωπότητας συνοψίζεται εν συντομία ως μια μετακίνηση από τα δάση στις
πόλεις (Spence,
2009), με την αυξανόμενη αστικοποίηση να οδηγεί σε μία σειρά προβλημάτων όπως η
θερμική ακτινοβολία, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η ρύπανση των υδάτων, η
αυξανόμενη κατανάλωση της ανθρώπινης ύπαρξης και ο εκσυγχρονισμός στις μεγάλες
πόλεις που σχεδόν διαχωρίζει τους ανθρώπους από την οικολογική φύση. Από την
σύνοδο κορυφής της Γης, η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης έχει συζητηθεί και
ανθίσει ευρέως (Anna, 2020), και η κάθετη δασοκομία αναπτύχθηκε ξανά με αυτή τη βάση. Η
σχεδιαστική ιδέα του vertical forest αφορά την αντιπαράθεση
και την συγχώνευση μακροχρόνιων σχολών σκέψης. Το Art & Crafts Movement (Dore.,
1992), ξεκίνησε από τον William Morris την δεκαετία του 1860,
στο Art Nuoveu, το οποίο συνδυάζει
δεξιοτεχνία και τέχνη, μέσω του τυπικού μοντέλου του «Stile Liberty», ένας ριζοσπαστικός φουτουρισμός σε μια σύγκρουση παλιών και νέων
παραδόσεων, ακολουθούμενες από τον μοντερνισμό της «τάξης» και του Ιταλικού
Κινήματος Ορθολογικής Αρχιτεκτονικής, της Καταστασιακής και Ριζοσπαστικής
Αρχιτεκτονικής,με το «Super Studio» να δημιουργεί νέους
καταστατικούς χώρους μέσα στην πόλη, μεταξύ της δεκαετίας του 1970 και την
πετρελαϊκή κρίση και την περιβαλλοντική διαφώτιση. Στην δεκαετία του 1970 της
πετρελαϊκής κρίσης και του διαφωτισμού της περιβαλλοντικής συνειδητοποίησης,
υπήρξε μια κίνηση προς ένα διαφορετικό είδος στοχασμού στην σχέση μεταξύ
ανθρώπου και φύσης. Από τη δεκαετία του 1970 η κυρίαρχη ιταλική αρχιτεκτονική
πρακτική συνέχισε με ένα νέο-ορθολογικό ύφος. Η συγχώνευση της ορθολογικής
σκέψης και της της αισθητικής ευαισθησίας μεταξύ του «παραδοσιακού» και του «ριζοσπαστικού»
δημιούργησε μια νέα γενιά σύγχρονων ιταλικών στυλ βασισμένων στην παραδοσιακή
αρχιτεκτονική του Μιλάνου (Ingersoll,1990). Ο Boeri, ο οποίος μεγάλωσε την εποχή των «ριζοσπαστικών» και «νέο-ορθολογικών»
συζητήσεων, κληρονόμησε αυτή την φιλοσοφία.
Ο αυστριακός καλλιτέχνης Friedens Reich Hundertwasser πρότεινε μια νέα αρχιτεκτονική έννοια, το κτίσιμο κτιρίων γύρω από
δέντρα (Stratonova, 2021). Σε συνδυασμό με αυτό, εξετάζεται η σχέση μεταξύ δέντρων και
ανθρωπότητας, με την οικολογία και το περιβάλλον ως ανθρώπινο πολιτισμό, και επίσης
οραματίζονται μια μελλοντική πόλη στην οποία τα δέντρα θα διαχυθούν στα κτίρια (Stratonova, 2021). Παλαιότερα,
φαινόταν κάπως απίθανο ότι τα δέντρα θα φυτεύονταν στα κτίρια, σε πρώιμα
αρχιτεκτονικά στυλ, τα δέντρα είχαν χρησιμεύσει ως έμπνευση για την Κλασσική
και την Γοτθική αρχιτεκτονική, όπου τα κλαδιά και η πέτρα ήταν ο τέλειος συνδυασμός,
και στους Ελληνικούς ναούς, οι αρχαιότερες μαρμάρινες κολώνες διακομιζόντουσαν με
κλαδιά. Αλλά σήμερα, στα μοντερνίστηκα σχεδιαστικά στοιχεία, απλές γεωμετρικές
φόρμες και καμπύλες έχουν αντικαταστήσει την προηγούμενη χρήση της φύσης ως
έμπνευση. Παρόλα αυτά, υπάρχουν ακόμα αρχιτέκτονες που συνδυάζουν δέντρα με την
αρχιτεκτονική για να δημιουργήσουν ένα εύρος από αρχιτεκτονικά έργα. Για
παράδειγμα, το Vertical Forest στο Μιλάνο, το οποίο ο Boeri λέει ότι εμπνεύστηκε από μία
εκδήλωση δενδροφύτευσης, μελετά την δημιουργία ενός σπιτιού για τον άνθρωπο και
την φύση με το στήσιμο ένος διαμερίσματος-δάσος (Basilico,2000). Τα δένδρα εδώ δεν
είναι απλώς πράσινα, δεν είναι απλώς «πράσινα», αλλά κάθε δένδρο εδώ έχει μία
αίσθηση διατήρησης της μνήμης.
3.
Το Vertical Forest είναι ένα
ζωντανό οικοσύστημα
Ο Stefano Boeri πιστεύει ότι το vertical forest αντιπροσωπεύει μία
διαφορετική έννοια της βιωσιμότητας (Boeri, 2012), φέρνοντας ένα νέο είδος βιοποικιλότητας στην αστική
αρχιτεκτονική. Οι τρέχων δημογραφικές, οικονομικές, περιβαλλοντικές και αστικές
διαδικασίες αλλάζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την μελλοντική πόλη, και οι
αρχιτέκτονες έχουν κάνει τις ενεργειακές στρατηγικές και την περιβαλλοντική
βιωσιμότητα να αποτελούν έναν από τους σχεδιαστικούς στόχους τους (Lyubomirsky, 2005), χτίζοντας πάνω στην
νέα τεχνολογική επανάσταση για την επέκταση των υλικών και των δομών του
αρχιτεκτονικού σχεδίου, όπου η βλάστηση είναι μέρος της σύλληψης του έργου. Ακολουθώντας
αυτή την σχεδιαστική προσέγγιση, το vertical forest, φέρνει βλάστηση πάνω από τα
δύο κτίρια, σχηματίζοντας ένα νέο «μέσο» οικοσύστημα. Η βλάστηση στο vertical forest δεν είναι απλώς διακοσμητική,
αλλά προορίζεται να δημιουργήσει ένα πλούσιο μικρο-οικοσύστημα το οποίο
εξελίσσεται μέσα στο τεχνητό περιβάλλον των πολυώροφων κτιρίων έτσι ώστε να
εμπλουτίσει την βιοποικιλότητα, παρέχοντας βιότοπο και στηρίζοντας φυσικούς
πόρους, και δημιουργώντας μία τεχνητή φυσική βιόσφαιρα στην πόλη. Τα δύο κτίρια
ενεργούν ως σημείο συνάντησης για τo αστικό πράσινο, περικυκλωμένο από προάστια, χωράφια και αστικές
πράσινες ζώνες. Η βλάστηση που αναπτύσσεται μέσα στα τεχνητά πολυώροφα κτίρια εμβολιάζεται
τεχνητά στη διαδικασία πράσινης ανάπτυξης της πόλης. Το vertical forest εξαπλώνει την
βιοποικιλότητα μέσα στην πόλη, δημιουργώντας ένα οικοσύστημα το οποίο είναι πιο
ελκυστικό, όπου τα όντα της πόλης κατοικούν αυθόρμητα και παρέχουν ένα κοινό
οικολογικό περιβάλλον. Για το vertical forest, η αρχιτεκτονική από μόνη
της είναι δευτερεύουσα στην χλωρίδα και την πανίδα, επιστρέφοντας στην ουσία
της με την διατήρηση της βιοποικιλότητας. Το Vertical Forest είναι ένα ζωντανό οικοσύστημα που καταγράφει τα αρχεία της πόλης, αλλάζοντας
το τοπίο με τις εποχές, μαρτυρώντας την αργή και συνεχόμενης ανάπτυξη ενός
πλούσιου οικοσυστήματος στην καρδιά της πόλης. Εγκαταλείποντας την απόλυτη
κυριαρχία του ανθρώπου ως φορέα για την συμβίωση του ανθρώπου με την χλωρίδα
και την πανίδα, το vertical forest εμπεριέχει τα χαρακτηριστικά
της βιοποικίλης αρχιτεκτονικής, ενώ χτίζει μία νέα ηθική και πολιτιστική
ιδεολογία της ανθρώπινης παρουσίας στον φυσικό κόσμο, με το φυσικό περιβάλλον
ως ένα μέρος της πρωτότυπης σύνθεσης της αρχιτεκτονικής.
4.
Δομική ανάλυση της αρχιτεκτονικής στο Vertical Forest
To Vertical Forest θεωρεί την συνολική
πρόσοψη του κτιρίου και την μερική διαμοναδική πρόσοψη κάθε μονάδας σε έναν ολοκληρωμένο
τρόπο υπό όρους λειτουργικής σύνθεσης, μορφολογικών απαιτήσεων και τεχνικών
προδιαγραφών. Μία προσέγγιση υπερτιθέμενης προσέγγισης στην δομή του
κτιρίου, η οποία ενοποιεί τα διαμερίσματα στον κήπο, έχει κάποιες ομοιότητες με
τις Villa Apartments, σχεδιασμένη από τον Le Corbusier το 1922, αλλά διαφέρει στο
ότι οι Villa Apartments συλλήφθηκαν πειραματικά
και η εστίαση τους ήταν στην ίδια την αρχιτεκτονική μορφή από ότι στα φυτά (Difford 2009). Σε έναν βαθμό, τα Vertical Forest μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μια
αντι-αστική εξάπλωση, καθώς οι πολυκατοικίες στο Vertical Forest βασίζονται σε έναν
αριθμό διαφορετικών συστημάτων που διατηρούν μια συνεχή αλληλεπίδραση μεταξύ τους
και βρίσκονται σε ένα δυναμικό και μεταβαλλόμενο περιβάλλον, με την προσθήκη του
οικολογικού και φυσικού περιβάλλοντος το οποίο κάνει κάθε σύστημα να συνδέεται
στενά και πολύπλοκα μεταξύ τους. Το Vertical Forest είναι εξοπλισμένο με
επιστημονικά βιώσιμες ενεργειακές συσκευές, συμπεριλαμβανομένων ανεμογεννήτριες
στην οροφή, φωτοβολταϊκά πάνελ στην οροφή και στην πρόσοψη, και ηλιακούς
συλλέκτες για παραγωγή θερμότητας, δημιουργώντας μια φυσική οικολογία στο
πολυώροφο κτίριο χρησιμοποιώντας ανανεώσιμες πηγές. Η αλληλεπίδραση μεταξύ της
ορυκτής επιφανειακής στρώσης και της βλάστησης στα κτιριακά υλικά του Vertical Forest προσφέρει περαιτέρω
δυνατότητες για αρχιτεκτονικού σχεδιασμού φόρμες και υλικά για την δημιουργία μία
ισχυρής φόρμας αντικτύπου, και η σκιά και η προστασία που δημιουργούνται από τα
φυτεμένα φυτά σε κάθε επίπεδο μπορούν να μειώσουν σημαντικά την κατανάλωση
ενέργειας που παράγεται από το σύστημα. Από μία αρχιτεκτονική ανάλυση, το
μπαλκόνι είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά σχεδιαστικά στοιχεία του Vertical Forest. Η ολοκληρωμένη φύτευση του
μπαλκονιού παρέχει χώρο για την μικρο-οικολογία, επεκτείνοντας των χώρο για
ανθρώπινη δραστηριότητα και αλληλεπίδραση με την οικολογία. Το σχέδιο σχεδίασης
κλιμακωτών μπαλκονιών επιτρέπει σε κάθε μπαλκόνι να διατηρήσει μια διαφορετική
μορφή και γραμμική παράταξη κατά μήκος της πρόσοψης, δημιουργώντας ένα ύψος του
χώρου ανάμεσα στα μπαλκόνια, εκφράζοντας την αισθητική της μορφής της πρόσοψης καθώς
αντανακλά την αίσθηση του ορίου μεταξύ τους.
Όσο αφορά το ίδιο το Vertical Forest κτίριο, είναι μια
έκφραση αβεβαιότητας της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής χρησιμοποιώντας την
βλάστηση ως γλώσσα σχεδιασμού για την έκφραση της εσωτερικής δομής και των
αρχιτεκτονικών φιλοδοξιών του κτιρίου. Αυτό από μόνο του χρησιμοποιεί την γλώσσα
της αφάνειας για να πυροδοτήσεις την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή της χλωρίδας
και τη πανίδας. Το μπαλκόνι από μία αρχιτεκτονική άποψη είναι το πιο σημαντικό
στοιχείο στην Vertical Forest. Ενσωματωμένο
με γλάστρες, το μπαλκόνι με τα φυτά του προσφέρει το ιδανικό περιβάλλον μικρο-οικολογικής
παραγωγής. Τα μπαλκόνια επίσης δημιουργούν μία επέκταση των εσωτερικών χώρων
διαβίωσης, θολώνοντας τα όρια ανάμεσα τους και παρέχοντας χώρους για ανθρώπους,
ζώα και επαφή με τα φυτά.
5.
Διεπιστημονική
και Βιώσιμη Εξερεύνηση στο Vertical Forest
Πως να προστατεύσεις την ζωή των δένδρων από τις προσωπικές επιλογές των ιδιοκτητών των σπιτιών που την θέτουν σε κίνδυνο. Τα κριτήρια ενεργειακής βιωσιμότητας είναι μόνο ένα μέρος των βασικών αρχών των Vertical Forest, ακολουθούμενα από την ανάγκη να ληφθεί υπόψη η βιοποικιλότητα, συμπεριλαμβανόμενο το έδαφος για βλάστηση. Η σύνθεση του εδάφους πρέπει να λαμβάνει υπόψη το βάρος των γλαστρών φύτευσης κα των τμημάτων του μπαλκονιού και δεύτερον να βρεθεί μία λύση ελαχιστοποίησης του φορτίου για να διασφαλιστεί η ασφάλεια της φύτευσης της βλάστησης και το φέρον φορτίο του κτιρίου. Το έδαφος είναι επομένως ένα μείγμα οργανικών και ανόργανων ουσιών, το οποίο είναι ελαφρύ και στραγγίζει καλά και έχει υψηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά για να εξασφαλίσει την καλύτερη λύση ανάπτυξης για τη βλάστηση. Εκτός από αυτό, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι αεροσήραγγες, τόσο για την επίπτωση στη βλάστηση όσο και για την αυξημένη φέρουσα ικανότητα του ίδιου του κτιρίου λόγω των δυνάμεων που θα ασκηθούν σε αυτό. Υπάρχουν επίσης διαφορετικά μικροκλίματα ανάμεσα σε κάθε διαφορετικό κλίμα και διαφορές στη δράση της βλάστησης σε διαφορετικούς χώρους, η οποία φιλτράρει τη σκόνη, μειώνει τον θόρυβο και παράγει άφθονο οξυγόνο και υγρασία. Το Vertical Forest έχει αναπτύξει μία συγκεντρωτική «έξυπνη, ασφαλή και επιστημονική» εγκατάσταση με μία διεπιστημονική ομάδα ελίτ επαγγελματιών.
6.
«Μεταμοντέρνα»
σκέψη στο Vertical Forest
Στις πρώιμες κοινωνίες,
η ανθρώπινη ζωή ήταν στενά συνδεδεμένη με την φύση με έναν προ-μοντέρνο τρόπο,
με μια σταθερή σχέση με την φύση και μια εξάρτηση στον αγνό κύκλο της φυσικής
οικολογίας, έναν παραδοσιακό και σταθερό τρόπο ζωής, όπως οι οικισμοί των
Ανεσάζη (Anne Kerr, 2015). Μέσα στην κοινονικόπολιτιστική
διαδικασία “προόδου” η αρχιτεκτονική προσέγγιση και η μορφή των κτιρίων έχει
επίσης επηρεαστεί και υπάρχει ακόμη μία συνεχής ανταλλαγή και επαφή μεταξύ
αρχιτεκτονικής και φύσης , η οποία είναι εμπνευσμένη από τον ορισμό της
κοινωνίας για την φύση και της αλλαγές στην αρχιτεκτονική μορφή και τα πρότυπα
οικισμού. Μεταξύ άλλων, αυτό περιλαμβάνει τη διαδικασία της αστικοποίησης και
τα σημερινά περιβαλλοντικά και οικολογικά ζητήματα. Οι σχέσεις είναι περίπλοκες
και ρευστές (Macy,
2003). Σε μια εποχή όπου η ανθρωπότητα επιθυμεί να διεκδικήσει τη φύση ως
έμπνευση και υλικό για περισσότερες δυνατότητες διαμόρφωσης της αρχιτεκτονικής,
η αστικοποίηση έχει φέρει βιομηχανικά υλικά για να αντικαταστήσουν τα
παραδοσιακά γρασίδια, και η κοινωνία συνεχίζει να εξελίσσεται, με την αρχική
λειτουργία προστασίας της αρχιτεκτονικής να μετατρέπεται σε κληρονομιά,,
ανάπτυξη και σφυρηλάτηση νέων κόσμων, με την αρχιτεκτονική να κληρονομεί το
προ-μοντέρνο, να τροποποιεί τη σύγχρονη αστική διαδικασία και να προβλέπει την μεταμοντέρνα.
Η αρχιτεκτονική είναι αδιαχώριστη από την οικολογία, λαμβάνοντας την ως
έμπνευση για την πρόοδο και την εξερεύνηση με βάση τη συμβατότητα της με τους
νόμους της φύσης. Η βιονική έμπνευση της αρχιτεκτονικής για τον φυσικό κόσμο
δεν είναι μόνο αισθητικά ουσιαστική αλλά επίσης μία πνευματική επιδίωξη.
7.
Μη-ανθρωποκεντρισμός
ενσωματωμένος στο Vertical Forest
Το Vertical Forest αναδομεί μία νέα σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και στη φύση,
καθιερώνοντας μία οικολογική κοσμοθεωρία, ενώ πειραματίζεται με την ανάπτυξη
οικολογικών και πράσινων αρχιτεκτονικών εννοιών, οι οποίες έχουν γίνει γνωστές
ως Οικολογικός Μεταμοντερνισμός. Από την προηγούμενη εξάρτηση από τις μη
ανανεώσιμες πηγές έως την ορθολογική χρήση της ανανεώσιμης ενέργειας, η έννοια
της αρχιτεκτονικής επίσης έχει υπόψη τη χρήση των φυσικών πόρων. Μερικοί
μελετητές υποστηρίζουν ότι το Vertical Forest έχει τις ρίζες του σε
μία περιβαλλοντική ηθική, μη ανθρωποκεντρική. Στο κατακόρυφο δάσος, η
προηγούμενη προοπτική της αρχής και της σκέψης με όρους ανθρώπινων συμφερόντων
αλλάζει για να αντιμετωπίζεται κάθε ζωντανό ον ισότιμα, όχι μόνο λαμβάνοντας υπόψη
τα συμφέροντα των ανθρώπων (Gansmo Jakobsen, 2017), αλλά για να αντιμετωπίζεται η αρχιτεκτονική ως
ένα κομμάτι του σπιτιού που μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι και άλλα φυτά και ζώα,
και για ην οικοδόμηση περισσότερων vertical forest με την υπέρθεση και την αναπαραγωγή τους, έτσι ώστε σε
αυτή την περίπτωση τα φυτά και τα ζώα να μπορούν να διατηρήσουν τη
βιοποικιλότητα, οι άνθρωποι μοιράζονται των χώρο διαβίωσης με φυτά και ζώα,
περιορίζοντας έτσι την υπερβολική ανθρώπινη παρείσφρηση στη φύση. Εδώ ο μη
ανθρωποκεντρισμός είναι μία αλλαγή από την ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι το κέντρο,
όχι πλέον ως ξεχωριστός παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, αλλά σε μία
μεγαλύτερη σχέση με το καθένα, είναι το ζήτημα της ανθρώπινης-οικολογικής
σχέσης (Valera,
2019).
Στο πεδίο της αρχιτεκτονικής, η βαθιά οικολογία
υποστηρίζει ότι η κοινωνία χρειάζεται μια αλλαγή στη συνείδηση, η οποία
συνεπάγεται την εύρεση μίας ισορροπίας μεταξύ ανθρώπων και φύσης έτσι ώστε οι
άνθρωποι να μην εξαρτώνται πλέον υπερβολικά στην νεωτερικότητα (Valera, 2019). Σημαντική εκδήλωση του
μη ανθρωποκεντρισμού είναι η βιοποικιλότητα, η οποία εξισορροπεί την ποσοτική
σχέση και την κατάσταση μεταξύ ανθρώπων, φυτών και ζώων, καθώς η βιοποικιλότητα
δίνει έμφαση στην ιδιαίτερη σημασία κάθε είδους και την αναζήτηση μίας
ισορροπημένης, συμβιωτικής σχέσης ανθρώπου και οικολογίας στον φυσικό κόσμο.
Όλο και περισσότερο, οι αρχιτέκτονες αναπτύσσουν μία μη ανθρωποκεντρική σκέψη,
εισάγοντας την εξερεύνηση της σχέσης μεταξύ ανθρώπων και έμβιων όντων σε νέες
μορφές αρχιτεκτονικής εξερεύνησης, ενώ έχει διαπιστωθεί ότι δεν είναι αρκεί να
ληφθούν υπόψη τα κατοχυρωμένα συμφέροντα των ανθρώπων, αλλά ότι οι άνθρωποι
χρειάζεται να επεκτείνουν τις αξίες τους σε μία ευρύτερη σφαίρα, η οποία θα
πηγάζει από μία νέα ηθική προοπτική που θα συνδέσει από την αστικοποίηση μέχρι
τη μη- ανθρώπινη δικαιοσύνη.
8.
Από το
«Vertical Forest» στην πόλη
δάσος.
Καθώς τα περιβαλλοντικά προβλήματα της αστικοποίησης
γίνονται ολοένα και πιο σοβαρά, υπάρχουν ισχυρισμοί ότι τα πολυώροφα κτίρια
μπορούν να επιτύχουν λύσεις ουδέτερες από άνθρακα στον χωρικό μετασχηματισμό (Zuo, 2012). Καθώς η αστικοποίηση
κάνει κάθε ίντσα των πόρων γης να γίνεται πολύτιμη, περισσότεροι αρχιτέκτονες
σκέφτονται να σχεδιάσουν κτίρια με επαρκή πυκνότητα σε μια προσπάθεια να
αλλάξουν την προηγούμενη οριζόντια επέκταση στο επίπεδο του εδάφους και αντ'
αυτού να εξετάσουν το χώρο στον ουρανό για απαντήσεις. Η προσγείωση του vertical forest περισσότερη εμπιστοσύνη και
καθοδήγηση σχετικά με τη σκοπιμότητα της ιδέας του ουράνιου χώρου. Αν κάποιος
δημιουργούσε μια «δασική πόλη» σε παγκόσμια κλίμακα, αυτό θα ήταν δύσκολο να
εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα λόγω της μη αναστρέψιμης διαδικασίας αστικοποίησης
σε πολλές περιοχές, για παράδειγμα. Το vertical forest είναι ένα αναπαραγόμενο μοντέλο που
μπορεί να παρέχει τη βάση για μια σειρά αλληλένδετων συμπεριφορών. Μπορεί επίσης να
χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για τη μετατροπή διαφορετικών τύπων κτιρίων στο
δημόσιο χώρο, εμπορικά και οικιστικά, παρέχοντας αξία και νόημα σε αυτά. Σε
διάφορα συγκεκριμένα πλαίσια, τα κτίρια θα παρουσιάζουν διαφορετικές
λειτουργίες, κύκλους και νοήματα, φέρνοντας την οικολογία και τη σκέψη για τη
σχέση μεταξύ ανθρώπων και οικολογίας στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό (Giacomello,
2015), που είναι μια
εξαιρετική αρχή για το μεταμοντέρνο. Στη συνέχεια, ο Stefano Boeri και οι συνεργάτες του
έκαναν το έργο του Vertical Forest σε όλο τον κόσμο, επεκτείνοντας το Vertical
Forest στην πόλη δάσος, μια άθροιση και μια εξέλιξη. Η «Δασική Πόλη» θα είναι ένας
συνδυασμός συστημάτων Vertical Forest, διαμορφώνοντας ένα ολοκληρωμένο και σύνθετο οικοσύστημα
που θα συνδυάσει βιωσιμότητα, βιοποικιλότητα, αστική καινοτομία και ανάπτυξη,
κοινωνικές και πολιτιστικές αξίες σε μια ζωντανή πόλη, εφαρμόζοντας αυτή την ωφέλιμη
ισορροπία σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής, δημιουργώντας Νέες αξίες.
9.
Διαλεκτική
σκέψη για τα Vertical Forest και τις
προθέσεις των «δασών».
Από αρχιτεκτονικής άποψης, το κατακόρυφο δάσος αποτελεί σε κάποιο βαθμό
κίνδυνο για την ασφάλεια, το πιο αμφισβητήσιμο από τα οποία είναι τα δέντρα. Σε
αντίθεση με τα παραδοσιακά οικοδομικά υλικά, τα δέντρα έχουν σταθερές φυσικές
ιδιότητες και θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται μετά τη φύτευση στο έδαφος, ειδικά
στην περίπτωση μεγάλων δέντρων σε ένα Vertical Forest. Το δεύτερο είναι ότι η μετέπειτα
συντήρηση ευφυούς εξοπλισμού, όπως τα έξυπνα συστήματα άρδευσης με σταγόνες, θα
είναι ένα τεράστιο κόστος. Το τακτικό κλάδεμα και η συντήρηση της βλάστησης
γίνεται ένα διαρκές κόστος κατασκευής. Το υψηλό κόστος και τα τέλη συντήρησης
καθιστούν το «vertical forest» δύσκολο να αναπαραχθεί σε
μεγάλη κλίμακα και χρησιμοποιείται κυρίως ως πιλοτικό έργο. Η αρχιτεκτονική
υπηρέτησε ιστορικά τη δύναμη και τον πλούτο(Arnold, 2002) και η ιδέα ενός
«κήπου στον ουρανό», όπως φαίνεται στους κήπους του ουρανού της Βαβυλωνίας, έχει
γίνει αντιληπτή, και ένα τα vertical forest έχουν γίνει κατά κάποιο τρόπο μια υπηρεσία για την
υψηλότερη τάξη. Επιπλέον, οι λέξεις «πράσινο» και «βιώσιμο» γίνονται το νέο λεξιλόγιο
της καταναλωτικής αγοράς, με τα μοναδικά αισθητικά σχήματα, τους σπάνιους
πόρους και τα συναρπαστικά «διαφημιστικά σλόγκαν» να έχουν γίνει ένα νέο είδος
καταναλωτισμού (Akhtar, 2021).
Συμπεράσματα
Το Vertical Forest δεν είναι μόνο κατασκευή, αλλά και μανιφέστο. Οι αρχιτέκτονες του Boeri Studio συγκεντρώθηκαν για να δημιουργήσουν ένα «Vertical Forest Μανιφέστο», το οποίο εξηγεί τη σημασία του Vertical Forest για την πόλη, δίνοντας έμφαση στην ιδέα της νέας αρχιτεκτονικής, της βιώσιμης διαβίωσης και της οικολογικής ποικιλομορφίας. Σε αντίθεση με μια σειρά ιταλικών αρχιτεκτονικών κινημάτων όπως το Super studio τον περασμένο αιώνα, το Vertical Forest πέτυχε να φέρει στο έδαφος περισσότερες πειραματικές ιδέες και σταδιακά μετακινήθηκε από το «Vertical Forest» στη «δασική πόλη», χρησιμοποιώντας νέες βιώσιμες ιδέες, προηγμένη διεπιστημονική σκέψη και σχεδιασμό, και η βιοποικιλότητα χρησιμοποιείται ως τρόπος βελτίωσης του περιβάλλοντος και της ισορροπίας μεταξύ των συστημάτων. Αν και περισσότερες λεπτομέρειες του vertical forest θα πρέπει να δοκιμαστούν για να αποδειχθεί η σκοπιμότητα και η ασφάλειά του, το vertical forest έχει γίνει αναφορά για μια νέα βιοπρόσοψη για κτίρια υψηλής πόλης, που θα είναι μια νέα προσδοκία για το μεταμοντέρνο και μια τολμηρή εξερεύνηση των δημιουργικών ιδεών των αρχιτεκτόνων σχετικά με τη σχέση μεταξύ ανθρώπινων και οικολογικών μοντέλων.
ΠΗΓΗ:Analysis of the Vertical Forest of Milan in Terms of High‐Rise Architecture and Biodiversity
Yiqi Liu *Beijing Jiaotong University (BJTU) Faculty of Architecture and Art, Weihai 264200, China
Μεταφραση: Δήμητρα Μέξη
