Σε μία επιστημονική
δημοσίευση του 2012, με τίτλο «το ενδιαφέρον για ενδημικά φυτά φτάνει σε νέα ύψη: Αντιλήψεις, αποδείξεις
και το μέλλον των πράσινων στεγών», η οποία αποκάλυψε ότι οι αρχιτέκτονες
τοπίου, συχνά επιλέγουν ενδημικά είδη.
Επίσης, αποκάλυψε ότι η λογική για τη χρήση ενδημικών φυτών στα
επιστημονικά εγγραφα, συχνά παραλείπεται από την σιγουριά χρήσης φυτών του είδους
sedum διότι σε σύγκριση με ενδημικά φυτά,
αυτά δεν έδειξαν να αποδίδουν πολύ καλά.
Ωστόσο, ένας ερευνητής, ο Jeremy Lunholm
ήταν η εξαίρεση στον κανόνα.
Butler, C., E.
Butler and C.M. Orians. 2012. Native plant enthusiasm reaches new heights:
Perceptions, evidence and the future of green roofs. Urban Forestry and Urban
Greening 11: 1-10.
Ο Lundholm χρησιμοποιεί το πρότυπο
προσέγγισης των ενδιαιτημάτων, σύμφωνα με την οποία τα φυτά που έχουν επιλεγεί
για πράσινες στέγες είναι από τα οικοσυστήματα που είναι παρόμοια και κοντινά
με το περιβάλλον της πράσινης στέγης,
όπως η παράκτια ζώνη όπου τα εδάφη είναι
φτωχά και τα θρεπτικά συστατικά λίγα ενώ υπόκεινται σε συχνές ξηρασίες. Υπό τη
διεύθυνση του Matt Palmer
(Columbia University)
και σε συνεργασία με την Parks and Recreation της
Νέας Υόρκης με την προσέγγιση του πρότυπου «the habitat» χρησιμοποιήθηκε για
την επιλογή δύο τοπικών κοινοτήτων φυτών, βραχώδων κο Λιβαδιών (στις κοιλάδες
των τοπικών βουνών) και βλάστησης πεδιάδων (που βρίσκεται στο Long Island ), τα οποία έχουν και
οι δύο θρεπτικά φτωχά εδάφη και συχνά ξηρασία. Ένα ευρύ έργο σε όλη την πόλη έχει ήδη ξεκινήσει για την αξιολόγηση των φυτών από αυτές τις κοινότητες για τα καταλληλότερα για το περιβάλλον μιας πράσινης στέγης στην Νέα Υόρκη. Παραπάνω,
μπορείτε να δείτε ότι έχουν καλές επιδόσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου