Ο Vladimir Τζούροβιτς μετά την παρουσίαση του έργου του στην εκδήλωση του ΤΟΡΟS στην Κρακοβία κάθισε με το βλέμμα γεμάτο άγχος ….Μιλήσαμε και ήταν ποταμός. Τρείς ημερες με αυτόφωτές απόψεις, αποτέλεσμα του χωνευτηριού πολιτισμών που είναι η χώρα του. Το έχει αγαπήσει αυτό το έργο όπως και την δουλειά του. Πεισματάρης μένει στην αγαπημένη του Βηρυτό θέλοντας να προσφέρει με το βλέμμα του μέλλοντος στην πονεμένη πατρίδα του. Είναι λάτρης της χώρας μας και την επισκέπτεται κάθε χρόνο.
Ο σχεδιασμός της πλατείας ανταποκρίνεται σε μια αφηρημένη αντίληψη του χώρου, όπου ο ίδιος ο χώρος, η σημαντικότητα του, τους ήχους, την ποιότητα του φωτός, και ακόμη και τις μυρωδιές έχουν καταστεί ουσιώδη συστατικά της στοιχεία. Είναι ένας χώρος που θα θεωρηθεί ως μια απόδραση από τη φασαρία της πόλης, ενώ βρίσκονται στον πυρήνα της ίδιας της πόλης. Ένα ησυχαστήριο που επιτρέπει στην πόλη για να μιλήσει για τον εαυτό της και τη μνήμη της μέσα από την αντανάκλαση του ορίζοντα, με τα τζαμιά και τις εκκλησίες της, στην επιφάνεια του νερού, πάντα προστατευμένη από τους δύο μεγαλοπρεπή δέντρα ficus.
Εμπνευσμένο από την ύπαρξη αυτών των ιστορικών δέντρων ficus που έχουν αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου και είδαν όλα όσα έχει περάσει πριν από αυτούς, η ιδέα αρχίζει να ξετυλίγεται. Η σύνθεση περιστρέφεται γύρω από τη διαμόρφωση και την ανάδειξη αυτών των υφιστάμενων γλυπτών δέντρων, τα οποία αγκαλιάζουν και την προστασία αυτού του δημόσιου χώρου. Ένας μεγάλος καθρέφτης νερού παράλληλα του δρόμου, δημιουργώντας φυσική σήμανση και επεκτείνει οπτικά τον χώρο, ένα εικοσάμετρο πεζούλι που ορίζει το νερό, ένα μακρύ ξύλινο κατάστρωμα αγκαλιάζει τα δέντρα και τον ήχο και «ζεσταίνει», αποτελούν τα κύρια συστατικά του χώρου.
Ατελείωτες αντανακλάσεις, καθησυχαστικούς ήχους του παφλασμού του νερό, απαλό φωτισμό και πράσινο, το πλαίσιο το σύνολο της σύνθεσης, και να παρέχει τα άτομα με ένα ζεστό χώρο, στον οποίο, ακόμη και για μια στιγμή, κάποιος μπορεί να είναι στη μέση των πάντων , όμως την ίδια στιγμή να έχει διαφύγει. Μια θέση για να καθίσει για μια στιγμή, να στοχαστεί, και να ανανεωθεί.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, ο κήπος έχει καθιερωθεί σταδιακά ως ένα ορόσημο στο ιστορικό κέντρο της πόλης, και λόγω της επιτυχίας και τη σημασία της, την πλατεία Τεσσάρων έχει εμπνεύσει περισσότερους εμβληματικούς χώρους να κατασκευαστούν σε όλη τη χώρα
Ελπίζω στην επόμενη επίσκεψη του να μπορούμε να κάνουμε μία συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων .
Κώστας Τάτσης
Περισσότερα : http://architecturelab.net/2010/05/square-four-beirut-by-vladimir-djurovic-landscape-architecture/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου