Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

AΝΑΚΥΚΛΩΜΕΝΟ ΔΕΝΤΡΟΣΠΙΤΟ


Έχοντας ένα δεντρόσπιτο στην πίσω αυλή, δεν είναι κάτι που κάνουμε οι άνθρωποι της πόλης  
O εικαστικός και σκηνογράφος Benjamin Jones κατασκεύασε πρόσφατα δεντροσπιτο κατασκευασμένα από ανακυκλωμένα υλικά πίσω στο φεστιβάλ FIGMENT στο νησί Governors για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, και είναι μεγαλύτερο και πιο φωτεινό από ποτέ


Το 2011 η FIGMENT κάλεσε τον  Benjamin Jones να κατασκευάσει ένα Δεντρόσπιτο από ανακυκλωμένα υλικά. Συγκέντρωσε υλικά από όλη την ΝΥ αλλά το πλαίσιο κατασκευάστηκε από πιστοποιημένη ξυλεία.
Φέτος καλλιτέχνες αλλάξαν πολύ το οπτικά αποτέλεσμα  στο δεντρόσπιτο που βρίσκεται στ
ο  νησί Governors 
 παλιοτερα ήταν .....
από τον ίδιο τον Benjamin Jones 



πηγή:
http://beenjamminj.com/node/66
http://inhabitat.com/nyc/benjamin-jones-technicolor-treehouse-returns-to-governors-island-photos/figment-treehouse-lead/?extend=1

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

το νεο NEW MONITOR

καντε clic  απανω στην φωτογραφία και θα ανοιξεί το περιοδικό!!

Οικοσυστήματα και Οικονομία: Πως τα φυτεμένα δώματα μπορούν να βελτιώσουν τις πόλεις μας

Ecosystems and Economics: How Green Roofs can Improve our Cities

By Charlotte Sankey from Creative Warehouse – a media and publishing agency specialising in environmental issues.
We all love a room with a view, but when it comes to planning for the future of a building we tend to forget about the world beyond its walls. We home in on the structure itself – its foundations and floors, cavities and cracks – isolating it from its natural surroundings. But the performance of a building depends very much on conditions outside. The smartest designs are an active part of local ecosystems: they harness heat from the sun, facilitate the flow of fresh air, or take advantage of trees and hillsides for shelter. And they give back, too: habitats for wildlife, drainage for stormwater, greenery to keep a dense city block cool.
The value that local ecosystems offer urban areas is just beginning to be recognised. A recent study in New York City found its trees to be worth $122 million thanks to their part in reducing pollution, improving aesthetics, and keeping inner city temperatures comfortable [see 'What's a tree really worth?']. But these ‘services’ are rarely factored in when planning teams get to grips with a retrofit project. Their rigorous assessments may cover a whole range of technologies, assessing their potential energy savings, costs and returns, but they may not take into account the benefits a green roof could offer. They try to minimise the cost to the planet through carbon emissions, but may not account for the cost of a newly sealed loft to any bats hanging out in the ’hood.
It’s a missed opportunity. When we do look at the big picture, we realise that many measures make sense for both the built environment and its natural surroundings. Take green roofs, for example. Not only do they insulate a building like a duvet but they control storm water runoff, help keep built-up urban areas cool, and support precious pollinators and other wildlife. Vegetation can also prolong the service life of a roof, by reducing strain on the materials typically caused by erosion and weathering.
The downside is that green roofs are expensive to install, in some cases twice as much as a conventional roof. But the upfront cost can be paid back through energy savings. Some projects in the US have reduced air-conditioning costs by as much as one-third, according to Paul Mankiewicz, Executive Director of the Gaia Institute, a New York-based environmental institution. Similarly, 6,000m2 of greenery installed in Canary Wharf, London, has resulted in massive savings on heating bills. According to the building manager of 10 South Colonnade, home to Barclays Capital, the new roof cut the need to heat or cool the top floor of the building completely, “saving us £4,000 to £5,000 a year”. And in Singapore, the Changi General Hospital has found that hydroponically grown vegetables on the rooftops not only provide food for patients but absorb heat from the roof and cool the wards facing it. Savings on utility bills are channelled towards patient care.
Energy savings aren’t the only economic benefit of green roofs. They have also been linked to heightened productivity and reduced turnover among people working in urban offices – a phenomenon known as ‘biophilia’.
Eight storeys above the din of New York’s Avenue of the Americas, a small wilderness of clover, grasses and flowers shows the passage of the seasons. This roof terrace is the home and handy work of architects Cook + Fox. Through its windows, employees watch dragonflies and monarch butterflies flit over pink and yellow perennials, sprouting on what was formerly a desert of black tar. This new carpet of colour grows out of black nylon bags called Green Paks. Filled with a mixture of rock and compost, these offer a lighter infrastructure than some green roofs, whose compost and filtration layers require structural reinforcement. Moreover, they come at half the cost: $10 per square foot, instead of $18-$20. The firm’s partners maintain that the installation, completed in 2006, is one of the best decisions they ever made. It may be that the tenants on the seventh floor get the most benefit from the roof’s cooling qualities, but Rick Cook claims his firm’s profits are fatter thanks to the view.
The potential of a biodiverse built environment to boost profits has been spotted by others, too. British Land, the UK’s largest developer, has planned a “green necklace” around a shopping centre in Teeside – all part of its £26,000 refurbishment – to include an otter holt, ponds, hedges and bird boxes. “It’s about people feeling more connected to nature and enjoying the places they work in”, says Sarah Cary of British Land. But she admits that it’s difficult to factor this investment into the accounts. “Sadly, the [perceived] value is more social”, she says.
Rafael Marks of architects Penoyre & Prasad agrees: “The way the commissioning and tendering process works means biodiversity is mostly a poor cousin. It all depends on the desires of the client.”
Currently, Marks is working on the refurbishment of a dilapidated youth centre, housed in an old electrical substation in a north London park. Its new function will be a state-of-the-art educational ecology centre, so it’s a great opportunity to make the building a better fit for its surroundings.
One solution is external lighting with a hooded ‘eyelid’ design, limiting light pollution which plays havoc with local bats. Bats come out to feed when the sun goes down, but increased levels of artificial light in urban areas mean they simply cannot judge when dusk has come. “The lights will be as low as possible without making it unsafe to walk in the park”, says Marks. The site will also feature green roofs, greywater recycling, and maximum use of daylight within the buildings.
But back to those bats. Numbers have been badly hit as we convert our lofts and seal up our houses. The Bat Conservation Trust recommends leaving a 10cm gap at the edge of a loft: just enough to allow an entrance for bats, and an important means of ventilation. You can also avoid entombing bats in cavity walls by insulating from the bottom up, giving them a chance to rouse themselves and make an exit.
Another retrofit project had to plan around a parliament of owls living in an 18th century barn. “When we planned the conversion of a barn near Cambridge we built an owl house at each gable end of the roof”, says Katie Thornburrow of Granta Architects who specialise in sustainable design. Her client, Chris Bristow, feels “honoured [that] these beautiful creatures live in our house. The cost [of the owl house] was in the hundreds of pounds.”
It sounds cheap enough, but such efforts could well remain a niche concern, without any financial incentives to prompt planners.
“Let’s be honest”, prompts Stuart Wykes, Managing Director – Aggregates at Lafarge A&C UK. “Quarrying and construction activities are, by their very nature, intrusive in the landscape. But they also give an opportunity to create a landscape and habitat: to improve on what you started with. The way we see it, the day that you start stripping the material off is the day that you start your restoration scheme.”
Who wouldn’t agree? The question is, will conservationists and natural capitalists spot the opportunity retrofits present to bring our built environment into harmony with valuable ecosystems? Or will our efforts to cut carbon be at the cost of local life?
From Green Futures, the magazine of independent sustainability experts Forum for the FutureImage courtesy of greenforall.org on flickr


Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Λαχανικα στη στέγη στο Μπρουκλιν

Μια τεράστια πράσινη στέγη στο Μπρουκλιν , στην καρδιά της μεγαλούπολης όπου πέρα από παραγωγή τροφής είναι νησίδα βιοποικιλότητας ....τα βίντεο απολαυστικά και αποκαλυπτικά

Κ. Τατσης 
Msc γεωπόνος
 Eιδικος στα φυτεμένα δωματα
kt@topiodomi.gr

Εξέλιξη των «πράσινων στεγών»


           Εξέλιξη των «πράσινων στεγών» 

Οι στέγες, οι οποίες μπορούν να αποτελούν ως και το 32% της οριζόντιας επιφάνειας των δομημένων περιοχών, είναι σημαντικοί παράγοντες της κατανάλωσης ενέργειας και της ανθεκτικότητας των κτιρίων στο νερό της βροχής (Oberndorfer, E., et al, ). Οι πράσινες στέγες, συμβαδίζουν με τους σκοπούς των ενεργειακών πολιτικών και των πολιτικών για βιώσιμες πόλεις τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Ελλάδα. Ειδικά σε χώρες του εξωτερικού όπως η Γερμανία και η Ελβετία, έχουν προωθηθεί ιδιαίτερα μέσω της νομοθεσίας, με σημαντικά θετικά αποτελέσματα για τa αστικά περιβάλλοντα (Boscoe, A., 2003, ). 
                 Ως πράσινες στέγες είναι γνωστές οι στέγες που καλύπτονται από βλάστηση, η oποία αναπτύσσεται υπό ελεγχόμενες συνθήκες και παρουσιάζει ποικίλα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη, ενώ συμπεριφέρεται σαν οποιαδήποτε άλλη βλάστηση στο έδαφος. Οι πράσινες στέγες είναι επίσης γνωστές ως Πράσινες Ταράτσες, Οικολογικές Στέγες, Πράσινες Οροφές, Ταρατσόκηποι, Φυτεμένα Δώματα, Roof Gardens, κλπ.

                 Η εφαρμογή των πράσινων στεγών ξεκινά, ουσιαστικά, με τις πρώτες ανθρώπινες δραστηριότητες που σχετίζονται με το χτίσιμο κατοικιών, ενώ χαρακτηριστικά παραδείγματα της ιστορίας, αποτελούν οι κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας στη Μεσοποταμία που χρονολογούνται από το 600 π.Χ., παρόμοιες τεχνικές που εφάρμοζαν οι Βίκινγκς και οι Ινδιάνοι στα καταλύματά τους, κ.ά. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αποτελούσαν στοιχείο πλούτου και καλαισθησίας. 
                 Στη σύγχρονη εποχή και κυρίως στην αρχιτεκτονική του 20ο  αι., αποτελούν τυπικό φαινόμενο σε περιπτώσεις όπως η τοπική αρχιτεκτονική των περιοχών της Β. Ευρώπης (Koppány, A., σελ.1). Κατά τον προηγούμενο αιώνα, έγιναν διάφορες καινοτόμες εφαρμογές, όπως αυτή στη στέγη του κτιρίου Rockefeller στην πόλη της Νέας Υόρκης (Ματσουκάς, Θ.) 
                  Ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970, επικρατούσε ο τύπος της εντατικής πράσινης στέγης , γνωστός ως roof garden, κατά τα τελευταία 10 χρόνια, ωστόσο, έχουν επεκταθεί πολύ οι εκτατικές εφαρμογές , ως αποτέλεσμα της αλλαγής νοοτροπίας, δίνοντας μία πιο οικολογική διάσταση στον 
πολεοδομικό σχεδιασμό, ειδικά στα βιομηχανικά κτίρια (Koppány, A.).Νέες εφαρμογές εμφανίζονται στη Β. Αμερική, την Ιαπωνία και την Ευρώπη, με πρωτοπόρο τη Γερμανία, που έχει θεσπίσει ειδικούς νόμους και έχει θέσει στόχους βιώσιμης ανάπτυξης στις πόλεις της. Από το 1980 οι πράσινες στέγες αναπτύχθηκαν ραγδαία στη Γερμανία, με ετήσια άνοδο της βιομηχανίας κατασκευής τους κατά 15-
20%. Το 2003 καταγράφηκε ως πράσινο το 15% των οροφών της χώρας, ενώ πάνω από το 50% των πόλεων της Γερμανίας προωθούν την τακτική αυτή μέσω ειδικών διατάξεων, επιδοτήσεων και μείωσης της φορολογίας. Η πιο εντυπωσιακή κατασκευή στην Ευρώπη είναι, ίσως, ο φυτικός τοίχος που καλύπτει τμήμα του κτιρίου του Μουσείου Qual Branly στο Παρίσι.
                  Αντίστοιχη ανάπτυξη παρατηρείται και στη Β. Αμερική, σε μεγάλες πόλεις όπως το Σικάγο, η Νέα Υόρκη, το Κολόμπο και το Σιάτλ, με ευρεία εφαρμογή υπό την αιγίδα των κυβερνήσεών τους. Η Ουάσιγκτον ήταν η πρώτη Πολιτεία η οποία αποφάσισε το «πρασίνισμα» όλων των νέων δημόσιων κτιρίων της.
                 Στην Ελλάδα, η πρώτη εφαρμογή σε μη επίπεδη οροφή εφαρμόστηκε στην κεντρική πλατεία του Δήμου Ρέντη  Ωστόσο, ο ιδιοκτήτης μιας οικοδομής μπορεί να βοηθηθεί οικονομικά, ώστε να καλύψει με φυτά την οροφή της, μόνο αν η κίνηση αυτή αποτελεί επαγγελματική επένδυση (Ηλ. Περ. ‘’ΕΥΠΛΟΙΑ’’). Πιο συγκεκριμένα, ορισμένα παραδείγματα πόλεων και χωρών, όπου προωθείται από την Πολιτεία το συγκεκριμένο μέτρο, είναι τα εξής (Ηλ. Περ. ‘’ΕΥΠΛΟΙΑ’’): 
  • ƒ Πόρτλαντ, HΠA. O δήμος προωθεί την επέκταση των πράσινων ταρατσών, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις πλημμύρες στις περιπτώσεις έντονων βροχοπτώσεων. Σε εφαρμογή είναι δύο διαφορετικά προγράμματα επιδότησης των ιδιοκτητών. 
  • ƒ Γερμανία. Μία στις δέκα οροφές κτιρίων είναι πράσινη, ενώ περισσότερες από 80 δημοτικές αρχές παρέχουν κίνητρα για την υιοθέτηση του μέτρου από τους δημότες. Στην πόλη Σιντελφίνγκεν, τα υπό ανακαίνιση κρατικά κτίρια υποχρεούνται να μετατρέψουν τις οροφές τους σε πράσινες, ενώ στο Bερολίνο παρέχεται οικονομική βοήθεια ίση με 3,5 ευρώ ανά τετραγωνικό για τις πράσινες στέγες. Στην περιοχή της Bεστφαλίας, όπου και τίθενται συγκεκριμένες προδιαγραφές για τη δημιουργία πράσινης οροφής, με στόχο τον περιορισμό του όγκου των ομβρίων υδάτων που καταλήγουν στο αποχετευτικό σύστημα, η επιδότηση φθάνει τα 7,5 ευρώ ανά τετραγωνικό. 
  • ƒ Bανκούβερ, Kαναδάς. H δημοτική αρχή της πόλης, επιτρέπει την υπέρβαση του ανώτατου ορίου ύψους των κτιρίων, στην περίπτωση κατασκευής πράσινης στέγης. 
• Tόκιο, Iαπωνία. Σε κτίρια με οροφή μεγαλύτερη των 1.000 τετραγωνικών 
μέτρων οι ιδιοκτήτες τους υποχρεούνται να φυτεύουν τουλάχιστον το 20% 
αυτής.
  • Κύπρος. Προβλέπεται επιδότηση της τάξης του 30% για κάθε κατοικία που θαεφαρμόσει οποιοδήποτε μέτρο εξοικονόμησης ενέργειας, όπως βελτίωση των εγκαταστάσεων και του κελύφους του κτιρίου και φύτευση οροφών (pathfinder).

πηγη: Χρηστίδου Βαγγελιώ/Βήτου Όλγα «Πόλεις & Πράσινες Στέγες: Μία Ανάλυση SWOT για τον ελληνικό χώρο» ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ  ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ 

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Νεο βιβλίο για τα φυτεμένα δώματα και τοίχους



Συγγραφείς οι Νιqel Dunnet kai Noel Kingbury
Μετά την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, θα είστε σε θέση να πείσεte έναν πιθανό πελάτη σχετικά με τα οικονομικά οφέλη από την κατασκευή πράσινης στέγης. Θα αποκτήσει μια βαθύτερη κατανόηση της σημασίας της ζωής στις στέγες  και φυτεμένους τοιχουςαπό πλευρας βιοποικιλότητας και της αειφορίας των πόλεων.
Το βιβλίο είναι όσο το δυνατόν πληρέστερο, με  πληροφοριες που συλλέγονται σε  πάνω από 300 σελίδες,  και είναι απλά εκπληκτικη ποσότητα των γνωσεων!  Την ίδια στιγμή, δεν διαβάζεται σαν ένα βαρετό βιβλίο αλλά αντιθέτως, είναι καλά γραμμένο, ζωντανό και κατατοπιστική.  Το περιεχόμενο συνοδεύεται με πολλές έγχρωμες φωτογραφίες. Πολλά από τα προβλήματα  παρουσιάζονται με σαφή διαγράμματα και πίνακες, και οι μελέτες πραγματικών περιπτώσεων είναι ένα επιπλέον πλεονέκτιμά. Περιέχει επίσης πολλές πρακτικές πληροφορίες,  οι κατάλογοι των δοκιμασμένων φυτών για στέγες και τοίχους, και την εκτεταμένη βιβλιογραφία.
 Περιέχει:
  • Μια άριστη εισαγωγή στην ιδέα των πράσινων στεγών και φυτεμένους τοιχους
  • Ένας τέλειος οδηγός για τις κατασκευαστικές πρακτικές
  • Μια εξήγηση για τη γένεση του κινήματος των πράσινων στεγών και τοίχων
  • Άφθονες πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή
Φύτευση Πράσινες στέγες και Ζώντας Τείχη | Photo credit | Marta Ratajszczak

«Φύτευση Πράσινες στέγες και Ζώντας Τείχη», από τον Nigel Dunnett και Noël Kingsbury, είναι ένα must-have στην συλλογή βιβλίων κάθε αρχιτέκτονα τοπίου και αφετηρία για μια εις βάθος μελέτες σχετικά με τις πράσινες στέγες και προσόψεις σημασία.